Recenzja filmu

Ojciec chrzestny (1972)

Mafijna rodzina Corleone, której losy były niezwykle zawikłane, niegdyś była u szczytu władzy, z czasem jednak ich potęga i wpływy u innych klanów znacznie się osłabiły. Rodem Corleone rządzi Don Vito (Marlon Brando), który uzyskał przydomek Ojca chrzestnego za swe zasługi i pomoc. Film rozpoczyna wesele, które Don zorganizował swej córce. Na imprezie pojawiają się członkowie innych rodzin, ale i najmłodszy syn bossa, Michael, który unika raczej spraw związanych z mafią. Jakiś czas później, kiedy Vito odmawia udziału w handlu narkotykowym, zostaje zorganizowany zamach na jego życie. Jego synowie Sonny (James Caan) i Fred (John Cazale) oraz oddany przyjaciel Tom (Robert Duvall) zaczynają planować zemstę na niedoszłym zabójcy ojca. Pałeczkę przejmuje Michael, który zgadza się zgładzić publicznie zamachowca oraz skorumpowanego policjanta współpracującego z wrogą rodziną. Po udanym zamachu jest zmuszony opuścić kraj, a osłabiona rodzina Corleone musi radzić sobie z napierającymi wrogimi mafiami. Po latach, kiedy Michael wraca do kraju, po utracie poznanej tam żony, postanawia zadbać o dobro rodu Corleone. "Ojciec Chrzestny" to film, którego wstyd nie znać, do dziś jest  uważany za jedno z największych arcydzieł w historii kina. Przez samych krytyków zaś uchodzi za jeden z najważniejszych filmów gangsterskich. Był nominowany do Oscara aż w jedenastu kategoriach, zdobył trzy z nich, w tym za najlepszy film. Wielkim sukcesem jest również zdobycie przez niego pięciu statuetek Złotego Globu. Potęgą tegoż arcydzieła jest w głównej mierze rewelacyjny scenariusz Francisa Forda Coppoli, na motywach powieści Mario Puzo, oraz gra aktorska. Świetną kreację stworzył Al Pacino, który błyskawicznie po premierze filmu stał się jednym z najbardziej pożądanych aktorów. Drugą stroną medalu jest niewątpliwie legenda kina, Marlon Brando, który wcielił się w postać Vito Corleone. Pozostali bohaterowie również spisali się bardzo dobrze, warto wyróżnić Roberta Duvalla grającego Toma Hagena, osobistego przyjaciela Ala Pacino. Obraz kręcony był w wielu państwach na różnych kontynentach. Sceneria niesie za sobą duży urok, gdyż zdjęcia tylko w dwudziestu procentach były kręcone w studiu. Cztery lata po powstaniu filmu, Coppola zdecydował się nakręcić kontynuację, która klimatem dorównuje pierwowzorowi i została równie dobrze przyjęta przez krytykę. Ścieżka dźwiękowa Carminy Coppoli świetnie buduje klimat i została nagrodzona wieloma statuetkami. Dziś "Ojciec Chrzestny" to już legenda; film, który obok "Człowieka z blizną"  De Palmy i "Chłopców z ferajny" Scorsesego zajmuje najwyższe miejsce na półce kina gangsterskiego. To film, którego nikomu nie można zabronić, ale i nie jest dla każdego. Niektórym może wydać się zbyt długi i schematyczny, lecz każdy fan dobrego kina doceni to arcydzieło. Pozycja obowiązkowa!